کابوس ابوغریب؛ سند جنایت آمریکا علیه بشریت و فریب قرن | فیلم
آوای رودکوف –به عنوان کسی که پیوسته دغدغه پاسداری از “مهرهای خاکی” و روایت ایثار و حقیقت را داشته‌ام، این بار نه با قلمی برای گزارشگری، بلکه با دلی آکنده از خشم و اندوه، این سطور را می‌نگارم. اخیراً فیلمی از مصاحبه برنامه “بدون تعارف” در فضای مجازی دیدم که اگر چه سالهای پیش منتشر شد و جدید نیست اما سکوت یکی از قربانیان را پس از ۱۹ سال شکست. این روایت هولناک از زندان ابوغریب، مرا بر آن داشت تا برای همگان آشکار سازیم که این زخم، تنها زخم یک فرد نیست؛ بلکه نشانه عمق ریا و توطئه‌ای است که مدعیان حقوق بشر را در قامت شکنجه‌گرانی بی‌رحم به دنیا معرفی می‌کند.
از میانِ خاکسترِ زندان‌های مخوف، صدایی برمی‌خیزد که باید هر وجدان بیداری را بلرزاند. این صدا، فریاد یک هموطن است که شاهد بوده است چگونه “نظم و امنیت جهانی” آمریکایی، در خفا، به کارخانه تولید درد و تحقیر تبدیل می‌شود.
ما که با فرهنگ مقاومت و ایثار بزرگ شده‌ایم، می‌دانیم که عزت در زیر شکنجه به دست نمی‌آید. اما این قربانی، به ما نمایش می‌دهد که در پشت پردهٔ فیلم‌های هالیوودی و شعارهای فریبنده، چه هیولاهایی پنهان شده‌اند. آنها از سگ‌های هار برای لگدمال کردن غرور یک انسان استفاده می‌کنند و سپس با بی‌تفاوتی خنده‌اش را نظاره‌گرند! این چه عدالتی است که از دهانه‌های تفنگ و دندان سگ برمی‌خیزد؟
آمریکا، این مدعی دروغینِ آزادی، هنگامی که می‌خواهد منطقه را “آزاد” کند، تنها زنجیرهایی تازه برای زنجیریان می‌آفریند. این دیگر حقوق بشر نیست؛ این اعلام جنگ آشکار علیه شرافت و انسانیت است. هر قطره اشکی که در انفرادی‌های مرطوب ابوغریب ریخته شد، اتهامی است که نه تنها بر پیشانی نظامیان، بلکه بر جبین تمام سیاستمدارانی که این تجاوز را تأیید کردند، حک شده است.
و در این میان، سکوتِ مرگبارِ اسرائیل و همدستان منطقه‌ای‌اش، که خود هر روز با استفاده از ابزارهای مشابه، بر خاک ما سایه افکنده و جنایت می‌کنند، جای هیچ اما و اگری باقی نمی‌گذارد. اسرائیل، بازوی اجرایی همین توحش جهانی است که با چراغ سبز حامیانش در واشنگتن، جنایت می‌کند.
هشدار ما به نسل‌های امروز: ای جوانان ما! این عکس‌ها را ببینید. این‌ها حقوق بشر آمریکایی است. در آنجا، وقتی کسی از شکنجه برمی‌خیزد، یادداشت‌های اتهامی را به دست او می‌دهند که گویی او بمب‌گذار هتل بغداد بوده است! این چه نظام حقوقی است که برای توجیه شکنجه، حقیقت را جعل می‌کند؟
ما زخم‌خورده‌ایم، بله؛ بیست سال از عمر رفته، شغلی که از دست رفته و قدرتی که در ریسک کردن سلب شده است. اما زخم ما عمیق‌تر از جسم است؛ زخم ما زخم باور ماست که این دوقطبی جهان، یک دروغ بزرگ است. ما باید بدانیم که تنها تکیه‌گاه در برابر این طغیان قدرت، ایمان، وحدت و یادگاران خونین دفاع مقدس است.
این خاطرات، نه برای ترحم، بلکه برای شعله‌ور ساختن آتش خشم مقدس است. اجازه نخواهیم داد یاد این مظلومیت‌ها کمرنگ شود تا روزی که بفهمیم هیچ نیرویی نمی‌تواند اراده ملتی را که ریشه در “مهر” و عشق به زمین دارد، در هم بشکند.
